نیایش

بازهم دلتنگم..دلتنگ لحظه های سبز باتو بودن...دلتنگ ثانیه های بی قرارخلوتم باتو...

بازدلم به هربهانه ای ،تورا میخواند،تورا میجوید،ذره ذره ی وجودم نیاز به تورا آرام در گوشم نجوا میکند. تـشنگی یافتنت، زانوهای خسته ام را توان دوباره بخشیده،قدمهای سنگینم از زمین برخواسته ودستهای امیدوارم به دامنت آویخته اند

جسمم،روحم،جانم،از تو..تنها ،تورا میخواهند،بخشش تورا..کرم تو را..لطف تو را..رضـــــای تورا..نگاه تو را..،تــو را..وفقط تــو را..ای تنها سرمایه ام! تنها کسم! تنها مونــسم!

چه زیباست صدایی که تورا به بزرگی یاد می کند!!وچه زیباست ماهی که در آن فکروخیال تودر دلها حاکم است!! وشبهایی که تنها یاد تو آرامش بخش قلبهای بی قرارمان است!!شبهایی که در آن، خود را شرمنده ی اعمال خویش یافته،بی سرمایه..با دستانی خالی در برهوت گناهانمان..به دنبال چشمه ای هستیم،تـا،دل زنگار بسته ی خویش را در آن شستشو دهیم، ولی خودرا درمانده ترین مخلوقاتت می یابیم،که باز..رحمتت را از لابه لای درهای بسته ی دلمان و روزنه های غبار بسته اش با صلابت تمام منعکس میکنی و مرحم قلبهای شکسته مان میشوی وباز می خوانی مان..وبـــاز..می بخشی مان، وباز ..عزّتـمان می دهی.. وچه بدبخت است دلی که درایــن شبهای عزیــز تورا نیابــد!!