عطر دلتنگی

 یه بغضایی هستن که فقط باید

نگهشون داشت. کنار آرزوهای قشنگ چسبوندشون.

و هر از گاهی موقع دلتنگی چند تا گلوله اشک درشت و آبدار

خرج فراموش نشدنشون کرد.

بغض هایی که فقط دوست داری با لالایی تنهایی هات

برای خدا زمزمه شون کنی.

این بغض ها مقدس هستند نمیشه دست نامحرم سپردشون.

باید یه جایی ته بقچه ی دلت براشون جا باز کنی

و مثل گلهای محمدی مراقب طراوتشون باشی .

تا هیچ وقت، عطرشون  از مشامت فراموش نشه.